Supermanager

Tanja van de Sande, Sharepoint collega PGGM

Verwijzend naar het gedicht van Cees Nooteboom, 1989, Het gezicht van het oog. 'Mijn herinnering zal altijd de kleine, korte, vrolijke terloopse gesprekken zijn. Ikn de lange gangen van PGGM kwam ik je vader vaak tegen. Ik onderweg naar koffie en je vader rokend buiten, snel de sigaret uitdoven. Dan even stilstaan, kort vragen hoe het is, met de volleybal, Sharepoint gedoe, de sores van het werk, om dan weer snel verder te gaan. Altijd met een opgewekt gevoel die lange gang aflopen. En met de gedachten die vlinder uit China te zijn. Wanneer de tomelze energie en optimisme van je vader anderen in bewegiging kwamen. Om vervolgens met woorden hun blik te bewegen in de richting waar je vader wilde dat ze keken. En samen met anderen verder gaan om dan toch in de mist van het politieke spel bij PGGM te belanden. En dan herinner ik me vaak weer een gesprek met je vader, die de nevel liet optrekken om weer samen verder te gaan, op zoek naar oplossingen. Altijd positief, niet willen geloven in negatieve woorden of slechte uitkomsten. Praktisch met enig opportunisme de problemen wilen oplossen. Iedere gestelde vraag kreeg een antwoord. En waar het antwoord ontbrak zou hij de bemoedigende woorden van hoop uitspreken om die onbeantwoorde vragen buiten te laten dwalen.

Ik zal de gesprekken met je vader blijevn herinneren net als het geloof dat een kleine verandering grote dingen in beweging kan zetten'.

Oud ABN AMRO collega Bram Jaquet

'Graag geef ik gehoor aan jullie oproep iets te schrijven over mijn herinnering aan Bobbie om dat te zijner tijd over te dragen op Jasper. Niet omdat ik zo intensief met Bobbie te maken heb gehad. Hij was één van de pakweg 30 collega's in een vergelijkbare functie en we hebben nooit direct samengewerkt. De anekdotes zullen wel van anderen komen. De reden om te reageren is voor mij dat Bobbie ook op wie niet nauw met hem te maken hadden een grote indruk maakte. Het is misschien ongeloofwaardig om alleen lovende woorden te hebben, maar het is wel terecht als het over Bobbie gaat.

Bobbie had naast zijn intelligentie een aanstekelijk en onuitputtelijk enthousiasme. Hij ging altijd te werk vanuit positieve motivatie en wist dat op anderen over te brengen. In een omgeving als de ABN AMRO Bank zijn helaas maar al teveel mensen die vooral op zoek zijn naar zekerheid en die vaak lopen te klagen. Bobbie liet zich daar niet door beïnvloeden, maar trok het zich ook niet aan. Als mensen over dingen te zeuren hadden keek hij ze altijd aan met een wat innemende lach, maar op zo'n manier dat ze wel voelden dat hij het helemaal niet met ze eens was. Vaak probeerde hij wel mensen te helpen wat positiever tegen de dingen aan te kijken en hen met raad en daad bij te staan. Toen de omstandigheden bij de bank hem niet meer bevielen was hij snel met zijn conclusie dat het tijd werd om z'n geluk elders te zoeken. Met zijn talenten was dat ook niet al te moeilijk. Als je in jezelf gelooft volg je je eigen weg en dat deed hij.

Het bericht over het noodlottig ongeval sloeg in als een bom. Zo'n onrechtvaardige en oneerlijke gebeurtenis daar ben je niet op voorbereid. Het spookt nog steeds door mijn hoofd. Nederland waar alles zo goed geregeld en georganiseerd is. Daar hoort zoiets niet te gebeuren. Zelf kom ik veel in Aziatische landen, waar deelnemen aan het verkeer een soort Russisch roulette is. Ik heb daar duizenden kilometers gereden zonder ongelukken, wetende wat de risico's zijn. Waarom mij niets overkomen is en Bobbie tegen alle logica in wel blijft me bezighouden en bezorgt me bijna schuldgevoel.

Nogmaals, een anekdote heb ik niet, maar wel een heel goede herinnering die ik met jullie wil delen. Misschien is het wrang als iemand zo vroeg wegvalt, maar toch is het iets om trots op te zijn dat hij was wie hij was en dat jullie daar deel van uit maakten.

Ik geloof persoonlijk niet dat dingen anders hadden kunnen lopen dan ze gedaan hebben. Het is een domme vorm van pech die jullie overkomen is, maar onomkeerbaar en een onderdeel van het bestaan. Jullie toekomst is in zekere zin van je afgepakt, maar je gemeenschappelijk verleden kan niemand aankomen'.

Rita van den Heijkant-Loose PGGM

"je kunt niet bij je houden van wie je hield maar dat hij van je hield dat hou je bij je"

Zo zal ik je man/je vriendje en je superpapa altijd blijven herinneren:

Blij

Oprecht

Bezig

Betrokken

Intelligent

Energiek

Vrolijk

Avontuurlijk

Niet negatief

Manusje van alles

Aanwezig

Allert

Reuze gezellig

Enthousiast

Nooit te lui

Bobbie is een tijdje mijn HR manager geweest en daarna heb ik ook nog in wat projecten met hem samengewerkt. Doordat Erik van Dam bij mij op de afdeling/kamer zat kwam hij nogal eens langs voor een grap en een grol. Zo heeft hij een keer een website voor me gemaakt aangezien ik wel van een lekker wijntje hou. De slogan van de website was "zet je auto aan de zijkant want daar komt van den heijkant" Mijn achternaam is namelijk van den Heijkant. Hij had de website opgeleukt met flessen wijn en glazen. De website zag er erg mooi uit! Hij had deze even 's avonds in elkaar geflanst. Kenmerkend voor Bobbie: tussen het serieuze werk door even iets geks in elkaar zetten. Hij was van alle markten thuis. Als we iets niet wisten dan was het : "Even aan Bobbie vragen, die heeft vast wel een oplossing".

Bobbie was uniek !

Norma, je mag trots zijn op zo'n man

Jasper, je mag trots zijn op zo'n vader

Harnold Plat PGGM

'Op vrijdag 9 maart ontving ik van een collega een mailtje met als aanhef 'Bobbie' gericht aan de afdeling waar ik werk.

Het eerste wat je dan denkt is dat Bobbie PGGM gaat verlaten of een andere klus heeft gekregen.

Ik open het mailtje en lees dan: 'Vanochtend hoorde ik van José dat Bobbie het auto-ongeluk van gisteren niet heeft overleefd. Hij is gestorven'. En dan ben ik stil en denk: dat kan niet. Ik heb hem twee weken geleden nog aan de telefoon gehad en zat hij nog vol energie, dit kan niet! Dit is niet waar, maar het blijkt helaas toch waar te zijn. Wij zaten niet op dezelfde afdeling, maar hadden toch wel regelmatig contact als er weer eens iets in een project moest gebeuren en we gebruik wilden maken van elkaars kennis.

Als hij eens langs kwam, kwam hij met een lach op zijn gezicht langs en was hij vrolijk. Ik heb hem persoonlijk nooit bezorgd zien kijken. Onze laatste bijeenkomst ging over een offerte, waarbij een leverancier dusdanig veel geld in rekening bracht, dat hij zoiets had van: dat is veel te veel. Samen hebben we de offerte doorgenomen, onze beelden gedeeld en hij is de onderhandeling ingegaan. De volgende dag kwam hij trots langs, want het was hem gelukt om de leverancier hetzelfde beeld te geven als die wij hadden en er zou een nieuwe offerte komen die een stuk lager zou zijn qua bedrag.

Bobbie was ook een mensenmens. In een bijeenkomst over cashmanagement (dat is: hoe ga je met geld om, op spaarrekening zetten, beleggen, etc. en hoe kun je voorspellingen doen over wanneer je het geld weer nodig hebt) kwam hij met een mooi voorbeeld dat mij is bijgebleven, omdat het mijn zwakke plek is en hij mij daar onbewust op heeft gewezen, zodat ik er weer van geleerd heb. Hij had een keer voordat hij naar huis ging even zijn bankrekening bekeken via zijn telefoon en zag dat er geld was afgeschreven van de kapper en daardoor thuis kon zeggen: schat; wat zit je haar leuk. Ik denk dat Bobbie deze hint van de telefoon niet eens nodig heeft gehad, want ik ken hem als iemand die daar zelf attent genoeg op was. Ook als PGGM zullen wij hem missen, want hij was voor de afdeling waar hij werkte echt een trekker.

Stan van Bommel PGGM

'Ik ken Bobbie van de tijd dat ik bij de afdeling Informatiemanagement werkte. We hebben hier een jaar samengewerkt. Ook toen ik de overstap had gemaakt naar een andere afdeling hadden we nog regelmatig contact. Vanaf het eerste moment hadden Bobbie en ik een klik. Onze zoontjes zijn even oud (paar weken leeftijdsverschil) en ook de namen lijken op elkaar (Jasper en Casper). We hadden het dan ook regelmatig over de ontwikkelingen van de jongens. Ik vond het altijd fijn om met Bobbie samen te werken. Enthousiast pakte hij alles op. Voordat je was uitgesproken, had Bobbie al een oplossing bedacht. Je zag Bobbie altijd door het hele gebouw vliegen. En als je hem niet zag dan hoorde je hem wel ergens lachen. Overal kende hij wel een mannetje en wist daardoor veel voor elkaar te krijgen. Ik zal Bobbie missen, zowel als persoon als collega'.

Wim Klavers PGGM

'Mijn relatie met Bobbie was dat hij lid was van mijn team voor het uiteindelijk uitvoeren van de jaarlijkse Uitwijktest in Lelystad. Maar dat is wat mij betreft slechts een kleinigheid. Regelmatig stonden wij samen buiten een sigaretje te roken en deelden we onze gezamenlijke passie: volleyballen! We spraken over van alles en nog wat! Lieten elkaar filmpjes zien van het volleyballen. Zijn gulle en luidruchtige lach, het beeld dat hij altijd zijn telefoon in de hand had, onder het roken/koffie drinken nog mail beantwoordde, altijd had hij tijd voor je ook als hij geen tijd had. Er kwam echt iemand binnen als hij binnen kwam! Het viel op als hij niet aanwezig was bij een vergadering. Hij werd dan ook echt gemist. Gemist om zijn veelal zeer intelligente inbreng, humor, inzet, inspiratie voor anderen. En dat eigenlijk ongeacht waar het over ging! Wat een waanzinnig krachtig persoon was hij! Ik zal hem echt zo missen! Intens verdriet………………..

Ook thuis zal ik nog regelmatig aan hem herinnerd worden als ik de Wii aanzet. Toen ik vertelde dat ik er een had gekocht voor mijn kinderen kwam hij een paar dagen later aanzetten met een doos met Wii-accessoires (had hij dubbel thuis!). Hij praatte dan ook enthousiast over dat hij samen met Jasper achter de Wii zat. En zoals hij daar dan over vertelde dan kan ik mij goed voorstellen dat er op de rouwkaart "superlieve pappa"staat. Maar alle woorden die daar staan maken diepe indruk op mij en ik kan mij daar zo goed iets bij voorstellen! Ik kan mij gewoon niet voorstellen hoe het voor jullie moet zijn om hem te missen als ik al kijk wat het met mij doet! Dat jullie mogen weten dat hij een fantastische kerel was en meer dan alleen een gewaardeerde collega!

Het was fijn om Bobbie gekend te hebben'.

Casper v.d. Salm PGGM

'Lieve Jasper

Je kent mij niet en dat is ook logisch. We hebben elkaar maar een keer gezien bij het condoleren toen jouw vader was overleden. Misschien heb je mij niet eens gezien. Ik vind het vreselijk wat er is gebeurd, misschien ook omdat ik zelf ook kleine kinderen heb.

Ik zou samen met Bobbie een IT-project gaan doen bij PGGM voor cashmanagement. Dat heeft te maken met het geld dat het bedrijf PGGM verdient en hoe we dat wegzetten bij de bank. Bobbie en ik hebben al vaker samengewerkt. Wat me opviel was zijn enthousiasme en energie. Dat werkte aanstekelijk, ik kreeg zelf steeds meer zin in het project.Bobbie keek er ook naar uit om hiermee te gaan starten. De dag van het ongeluk zouden we hierover verder praten...

Met Bobbie kon je ook lachen. Hij had echt humor. Ook in een serieus gesprek kon hij de angel er even uit halen met een grap en vervolgens er weer vol tegenaan gaan. Geen oplossing vinden, bestond voor Bobbie niet.Er is altijd een oplossing en die gaan we vinden ook, zei hij.

Bobbie was als projectmanager erg praktisch en pragmatisch hij begreep het probleem en bedacht vervolgens wat er moest gebeuren. En daar handelde hij naar. Bij Bobbie had ik het gevoel dat hij echt luisterde en vervolgens ook goed meedacht aan de oplossing. Zo herinner ik mij Bobbie.

Lieve Jasper, jij bent pas 5 jaar en moet nu zonder jouw pappa verder.

Het mag niet zo zijn en toch is het zo. Zo oneerlijk.

Ik wens jou en jouw mamma heel veel sterkte toe'.

Henk Zoomers PGGM

Ik had niet dagelijks contact met Bobbie maar de keren dat we elkaar spraken merkte ik dat we eenzelfde kijk op onderwerpen hadden en dat hij energie gaf. Ik dacht wel eens " wat zou het een aanwinst zijn als Bobbie bij PGGM in vaste dienst zou komen" . De tijd stond bij mij dan ook stil toen ik vrijdags het verschrikkelijke nieuws hoorde. Mijn gedachte waren direct bij zijn vrouw en zoon Ik probeerde me voor te stellen hoe dit bericht bij hun moest zijn ontvangen. Op zo'n plotselinge wijze voor altijd je fantastische man en vader moeten missen .Ik hoop dat ze de kracht vinden om hun leven weer op te kunnen gaan pakken en dat ze Bobbie blijven herinneren als een partner en vader om trots op te zijn. Ik prijs me gelukkig dat ik Bobbie heb mogen kennen en meemaken en denk aan hem terug als een fantastisch mens.

Bobbie, bedankt.

Francisca Donkersloot PGGM

'Bobbie was een geweldig mens!. Altijd vol energie en plannen en een echte levensgenieter. Het is zo moeilijk te bevatten dat hij er niet meer is. Hoe ontzettend moeilijk moet dit voor jullie zijn. Bobbie sprak altijd zo vol liefde over jullie en was trots op jou Norma en op zijn kleine mannetje Jasper.

Ik heb Bobbie leren kennen toen ik vijf jaar geleden in dienst kwam bij PGGM. We hebben veel projecten samen gedaan en wat Bobbie kenmerkte is dat hij altijd voor iedereen klaar stond. Ik heb hem zo vaak 's avonds gebeld als ik ergens niet uitkwam op het werk en hij had altijd overal een oplossing voor.

We hebben samen vele gezellige "rookmomentjes"gehad en veel goede en leuke gesprekken. Over jullie, over zijn passie voor Spanje, de lekkerste tapas, het eeuwige klussen in huis, over normen en waarden en opvoedtips voor onze kinderen uitgewisseld. Bobbie zijn sinterklaasgedichten waren legendarisch en ook zijn cadeaus bij het dobbelspel.

Bobbie was een supercollega. Behulpzaam, slim, aardig, altijd vrolijk en positief, een harde werker een mensen mens met zijn hart op de juiste plaats.

Ik zal hem ontzettend missen en ik wens jullie heel veel sterkte met het verwerken van dit enorme verlies'.

Diana Maissan-Houtriet PGGM

'Ik kan met recht zeggen dat ik Bobbie heb ervaren als een super manager. Hij was iemand die altijd vrolijk en optimistisch was. Geen probleem te groot of uitdaging te ver. Bobbie pakte alles op en was altijd bereid om te helpen waar hij kon. Energiek als hij was, en daadkrachtig, zo herinner ik mij hem. Een geweldig persoon en een fijne collega!'

Ineke Vredevoort PGGM

'Bobbie stond altijd voor je klaar. Als je hem belde met een probleem dan zorgde hij ervoor dat er een oplossing voor kwam. Lukte het hem zelf niet dan wist hij wel iemand te vinden die je wel kon helpen. Hij was altijd vrolijk en zeer energiek. Zijn kennis op verschillende terreinen was breed en hij droeg dat ook graag aan een ander over. Als je hem in de gang tegen kwam dan begroette hij je met een vrolijke groet en een praatje. Vorige week woensdag toen ik samen met hem op de roltrap stond op weg naar de garage stond hij voor me en had twee broodjes in zijn handen. Dus ik zei nog tegen hem. Nou Bobbie je hebt een schamele maaltijd voor de boeg. Zijn reactie was dat hij nog niet geluncht had. Terwijl het al bijna avondetenstijd was. En hij had zo'n honger. Hij ging gedreven op in zijn werk. En dat hij daarbij zichzelf wel eens vergat was hier een voorbeeld van.

Monique van Lunsen PGGM

'Ik ken Bobbie niet heel goed maar je hoeft hem maar een paar keer te hebben gesproken om te weten dat het een hele vrolijke, behulpzame collega is. Hij zat onder andere in het vorige project van het HR systeem van Exact en daar mocht ik ook aan deelnemen. Ook al heb ik hem dus niet heel vaak gesproken, hij liep mij nooit voorbij in de gang zonder gedag te zeggen met een hele grote glimlach op zijn gezicht. Het project van HR liep vaak niet zoals het zou moeten maar Bobbie was altijd positief en wist er wel weer een positieve draai aan te geven'.

Bart Brouwer PGGM

'Beste Bobbie! Ik sprak je niet elke dag, maar als ik je sprak gaf jij mij altijd energie om door te gaan waar ik mee gestart was: "PGGM uit het oude vertrouwde halen" ! Vorige week hebben we hier nog uitgebreid in de auto over gesproken. Dit bericht kwam dan ook (net als bij vele anderen) uit een onverwachte en vooral ongewenste hoek. Bij PGGM zullen ze je missen, persoonlijk zal ik onze spar en gezellige moment erg missen. Je was voor mij een 'analytisch' in combinatie met 'communicatief' sterk persoon! Tot ooit!

Jeroen Potuijt PGGM

'Zoals ieder ander ben ik geschokt door het overlijden van Bobbie. Ik heb Bobbie heel kort meegemaakt als collega bij PGGM en ik heb hem leren kennen als een vrolijk en opgeruimd man die één al optimisme was. Nu het verdriet bij jou en je familie nog overheerst is het natuurlijk moeilijk om aan fijne herinneringen te denken. Maar als ik één woord zou moeten noemen wat mij aan Bobbie doet denken omdat hij dit regelmatig zei, dan is het Hoppakee. Zijn vrolijke persoon klinkt er gewoon in door ..'

Harold Hollander PGGM

'Juist de laatste weken heb ik regelmatig met hem te maken gehad en heb ik Bobbie leren kennen als een goeie gozer die veel enthousiasme en energie uitstraalde'. 'Wat mij vooral opviel aan Bobbie is dat hij in zijn grenzeloze enthousiasme mij het gevoel kon geven me echt te willen helpen. Zo liep ik al ruim een jaar tegen een muur aan en hij gaf mij onlangs toch weer de hoop om die muur te kunnen doorbreken'.

Bianca Klever PGGM

'Afgelopen jaar had ik regelmatig contact met Bobbie. Binnen onze afdeling lopen diverse (automatiserings)projecten waarbij Bobbie een belangrijke rol speelde. Wij waren altijd erg blij met hem. Wij kende hem als een enthousiaste persoonlijkheid die volledig ging voor het eindresultaat. Ongeveer 2 keer per maand praten hij mij even bij over de voortgang van de projecten. Hierbij zocht hij altijd naar praktische oplossingen en dacht erg goed met ons mee. Vaak zei hij:' Nee hoor dat kunnen we veel eenvoudiger oplossen, ik regel dat voor je …'

Vrijdag 24 februari heb ik Bob voor het laatst gesproken. Aangezien mijn vorige overleg uitliep hebben we er een lunch afspraak van gemaakt. Het was een leuk gesprek waarbij wij eindigde met we spreken elkaar snel. Als ik toen wist, wat ik nu weet ………. Bob we gaan je missen.

Madelon Moorlag PGGM

'Sinds februari 2010 ben ik werkzaam bij PGGM. En al snel leerde ik Bobbie kennen. Als verantwoordelijke voor bepaalde rapportages wilde ik het werken met alle excel en wordfiles graag makkelijker maken. Na diverse pogingen binnen de organisatie kwam ik er langzaam achter dat er weinig budget en tijd voor was om deze klus ergens op te pakken. En toen kwam Bobbie langs, hij keek ernaar en zei meteen dat dit zeker mogelijk was. Hij gaf aan dat hij wel macro's kon ontwikkelen en dat we daarmee zeker geholpen zouden zijn. En daarna ging het vanzelf. Met enorm veel energie, enthousiasme en gevoel voor relatie werden de macro's ontwikkeld, getoetst en verbeterd. Na deze ervaring was ik altijd op zoek naar Bobbie als we wat moesten verbeteren aan de rapportages of het rapportageproces. Hij leek wel of hij alles er 'even bij deed'.

Een feest om met hem te werken. Hij had zoveel energie dat er altijd wel wat bleef hangen als hij weer weg was. Als geen ander wist hij woorden om te zetten in daden. Het is bijzonder fijn om met hem gewerkt te hebben en het is onbeschrijfelijk verdrietig hem te moeten missen.

Jose Hol PGGM

'Norma, ik heb veel over je gehoord van Bobbie. Hij was trots op je. Bijvoorbeeld dat je zoveel was afgevallen. Ik heb nu 4 jaar met Bobbie samen gewerkt. Ik was dol blij dat hij op een gegeven moment tegen me zei dat hij mijn team en mij wel de komende 2 jaar zou komen helpen. Dat was super. Ik had toen veel problemen meegemaakt. Een collega zei: En ook denk ik regelmatig aan jou. Wat zul jij ook geraakt zijn, ondersteboven… Ik vond /vind (wat moet ik nou schrijven…?) jullie een prachtig duo. De humor, de steun aan elkaar, de positieve energie, de inspiratie, de stimulans. En ik zie je gezicht weer voor me toen je me vertelde dat je Bobbie voor langere tijd had weten te strikken: stralend!

Bobbie werkte in mijn team als business analist. Maar hij was meer dan dat. Het eerst moment dat ik hem heb leren kennen gaf hij me een compliment die me bij is gebleven. Zo was Bobbie altijd vol positieve energie, vol complimenten en aandacht voor de ander. Het was super fijn om samen met Bobbie te mogen werken. Samen waren we een goed team met leuke bruikbare ideeën. We hadden over de meeste onderwerpen dezelfde gedachten waardoor we samen ook tot een goed resultaat kwamen. De onderwerpen die we bespraken waren van een lijstje maken door iemand, een visie document opstellen, maar ook over de mensen in het team. Hoe om te gaan met een medewerker, die weer eens iets anders had gedaan dan verwacht….. Overal had Bobbie een goede input.

Bobbie en ik zijn ook een paar keer uit gaan eten. Dat waren de momenten dat we de tijd namen en niet de dingen van het werk bespraken, maar juist de andere dingen in het leven.

Afgelopen donderdag ochtend was ik Bobbie kwijt. Om 10 uur zou hij bij een afspraak zijn. En daar kwam hij niet opdagen. In dat uur heb ik nog aan de anderen gevraagd of ze iets die ochtend van hem hadden gehoord. Tijdens dat uur heb ik hem meerdere keren gebeld. Om 11 uur zou Bobbie een externe afspraak hebben. Ik ben toen naar die plek gelopen in de hoop dat hij zijn telefoon was vergeten. Op moment kreeg ik een telefoon van Christianne of ik een telefoonnummer van familie van Bobbie had. Rick Hagen had het Umc aan de lijn gehad. Woensdag nacht had ik nog een mail wisseling met hem. We hadden vaak veel contact met elkaar op een dag. Nu zit ik te wachten tot ik weer contact met hem heb. Maar helaas……Ik ga hem erg missen'.